บ่คึดฮอดกันเลย คนเคยรอ ดำแท้หนอหัวใจ อยู่ทางนั้นมีใคร คอยเอาใจ อ้ายจึงลืมกัน
บอกให้ใจรอคอย แล้วค่อยๆถอยห่างทางฝัน ทุกคราวที่หายไปนาน อ้างเรื่องงานบังหน้าทุกที
บ่ฮักแล้วแม่นบ่ บอกกันแหน่ อย่าให้แคร์ข้างเดียว หัวใจที่คอยเกี่ยว ท่องคำรอ อ่อนแรงเต็มที
วันเกิดก็เงียบหาย วาเลนไทน์กุหลาบแดงบ่มี อยากจะถามวันละนาที ห่วงคนทางนี้แหน่บ่จั๊กหน่อย
ใจดำไปมื้อละหน่อย ใจดำไปมื้อละหน่อย ดึงถอยคืนมื้อละอย่าง คนเป็นต่างความรู้สึกบอกได้
ถึงอ้ายบ่เอ่ยคำ บ่กล้าย้ำถามว่าเป็นหยัง คอยความหวังว่าสิมีหรือไม่ กลับมาใกล้แคร์ใจคือเก่า
สร้างความเจ็บปวดร้าว บอกใจเศร้า อย่าสั่นคลอน...
บ่แน่นอนเลยนะ คนเฮาเนาะ เมื่อเพิ่นพ้อคนใหม่
บ่แคร์เลยว่าใคร เขารอนะ นี่แหละนะผู้ชาย
หลอกให้หวังแล้วก็หาทางไป บ่แคร์ใจ คนที่รอ รอ รอ
พ.ศ.เปลี่ยนไปใจเบี้ยว พ.ศ.เปลี่ยนไปใจเบี้ยว ฮักเดียวก็ยังทำหล่น
อ้ายบ่สนว่าคนถ่าเจ้าเจ็บเศร้าซำใด๋ หรือว่าใจหาเรื่องไปจากกัน เทศกาลบ่มารับมารอ
จอดหน้าจอก็บ่เห็นเบอร์ใจ อ้าย เปลี่ยนไปจนน้องใจอ่อนแอ มื้อใด๋สิแคร์ละหนออ้าย
มื้อใด๋ สิแคร์กันหนอ อ้ายเอ้อ..เออ
