น้องคนนอกสายตา แค่มองมากะย่านสิตาย อย่าว่าเถาะสิหวังได้ใจคงบ่มีทาง
บ่คือเขาที่อ้ายตามตื้อ นั่งซื่อๆกะโดนใจอ้ายจัง ได้เว้านำอยู่ดอกบางครั้ง เมื่ออ้ายมีปัญหา
* น้องคงมีสิทธิ์ แค่คนให้ยืมลิขวิตปากกา ในยามอ้ายลืมเอามา หน้าที่น้องมีส่ำนั้น
แต่สิทธิ์ของเขา ได้ครอบครองโตอ้ายทุกด้าน อิจฉาแท้กะได้แค่เก็บอาการ แล้วกลับหลังหัน
ไปอยู่หลังห้อง
น้องผู้ฮ้ายพ้องปึก แค่ความฮู้สึกยังเปิดเผยบ่ได้ อยากบอกว่าฮักฮักอ้ายออกไปแต่อายเจ้าของ
บ่คือเขาทั้งงามทั้งเก่ง อ้ายคงเล็งฮอดมื้อแต่งดอง ต้องเจียมใจในมุมหลังห้อง แก้มนองน้ำตา
( * )