เรื่องราวและคืนวันของเรา มันคงเจ็บคงเศร้าและมันต้องเหงาใจ
ฉันเองถึงเวลาต้องไป ถึงจะรักแค่ไหนแต่เราต้องรับความจริง
* รักมากก็ช้ำเป็นธรรมดา หัวใจร่ำร้องจนมีน้ำตา
ฝืนยิ้มยอมรับกับวันเวลา ว่าเวลาของฉันมันหมดลงแล้ว
** อยากสั่งเสียประโยคสุดท้าย จะเป็นหรือตายก็ไม่สำคัญ
อยากให้รู้ว่าคนๆนี้ มันรักเธอ ซื่อสัตย์เสมอมา
หากเขาผู้เป็นทุกอย่าง ส่วนฉันคือคนที่เธออยากเลิกรา
จะสั่งเสียให้เธอดูแลและรักษาตัวเอง ปล่อยให้ฉันตายอยู่ตรงนี้
รับรู้และก็ยังเข้าใจ เราเคยสุขแค่ไหนที่เราเคยยิ้มด้วยกัน
วันนี้ไม่ใช่วันนั้น เธอกับเขาตรงนั้นส่วนฉันอยู่ตรงนี้
( * , ** )
อยากเอาแต่ใจอีกหนา อย่าดื้อกับเขาเลยหนา อย่าให้เหมือนที่เคยผ่านมา อย่าให้เหมือนตอนอยู่กับฉัน (**)