เสียดายนาง พี่จนน้องห่าง รักจางจากจร
ถึงพี่มาก่อน ยังถูกเขาถอน ต้นรักจากไกล
ลืมพี่ได้ลง วาสนาไม่ส่ง ซะแล้วดวงใจ
เสียดายปรางค์ ก่อนเคยแนบข้าง เดี๋ยวนี้เขาไกล
น้องรักไม่แน่ พอเจอเถ้าแก่ ก็แปรเปลี่ยนไป
ลืมไอ้หนุ่มบ้านนา ที่เคยสัญญา ว่าจะรักจนตาย
ลืม ลืมง่ายๆ ใจหญิงตัดชาย ใครลืมง่ายกว่ากัน
จากกันเพียงสามวัน โบราณว่านั้น มันจริงแค่ไหน
น้องใยลืมพี่ เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้ ว่ารักจะมีอันตราย
ขอพอที ความรักของพี่ไม่มีความหมาย
ถึงพี่จน ก็รักหน้ามน นั้นด้วยหัวใจ
ขออยู่อย่างชาย ที่ไร้ดวงใจ ไร้คนเมตตา
ขอพอที ความรักของพี่ไม่มีความหมาย
ถึงพี่จน ก็รักหน้ามน นั้นด้วยหัวใจ
ขออยู่อย่างชาย ที่ไร้ดวงใจ ไร้คนเมตตา