เด็กน้อยตาดำๆ... ต้องฝันสลาย..ตื่นมาข้างกายในอ้อมกอดแม่ไร้วิญญาณ.....
น้ำตาหลั่งไหล...แทบล้มทั้งยืน...สุดทนกล้ำกลืนชีวิตสูญสิ้นมลาย
* ต้องทุกข์ทนอย่างผู้ไร้มารดาคอยโหยหาเรียกความอบอุ่น
ยังเจ็บปวดอยู่ในวังวนไม่เคยลบเลือน....
** อ้อมกอดแม่ครั้งสุดท้าย..ลูกยังจำยังติดตรึงในหัวใจ....
แม้แม่จากไปแสนไกลลูกยังคิดถึงอยู่เสมอ....
ได้แต่กอดแม่ในฝันบอกรักแม่อยู่ทุกค่ำคืน...
ต้องทนฝืนตื่นขึ้นมาแม่จางหายไป....
โลกช่างมืดมิด...ไร้สิ้นหนทาง...เปล่าเปลี่ยวอ้างว้างกำพร้าแสนจะเดียวดาย...
บ้านน้อยหลังนี้...เงียบเหงาระทมเศร้า...แล้วใครกันเล่ากอดเรายามที่ท้อใจ...
( * ,** )
( ** ,**)