ยามฮักมาถึงทางตัน มันไปนำกันบ่ได้
ต้องตัดใจ แยกทางกันย่างสองเฮา
*ทางเจ้างามปานดอกไม้ ทางอ้ายมันมีแต่หนาม
ขอไปตามทาง ชีวิตฮ้างๆ อ้ายลาก่อน
** ถึงฮักเจ้าแฮงปานได๋ มีแต่ใจคงไปไม่รอด
คงบ่ได้กอด คึดฮอดกะยังบ่ได้
จักซิดึงรังไว้ เฮดหยัง คือจังคนเห็นแก่ได้
ย้อนว่าฮัก...จังตัดใจ
*** อนาคตเจ้าอยู่เถิงฟ้า บาดอ้ายนิหนา
มันซำก้อนดิน ได้แค่ดมกลิ่น
พอซำนี้กะมีแฮง
* **
** ***
แค่ได้ดมกลิ่น พอซำนี้กะ……มีแฮง