ป่านฉะนี้เธออยู่ดีไฉน หากเป็นนกฉันจะบินไปติดตาม
เจอดอกไม้หรือดวงดาวจะถาม เจอความรักบ้างไหม
หวั่นใจนักเธอหักเหเสน่หา ดุจกังหันของกาลเวลาเปลี่ยนไป
ผู้มีรักรักเขาบานผลิใบ ดอกโศกใจฉันบาน
ความรักจากใจโฉมตรู เปลี่ยนได้หลากฤดูหลายกาล
เหมือนคลองคดลดเลี้ยวไปไม่ปาน ไขลานรักฟังข่าวคราว
ป่านฉะนี้เธออยู่ดีไฉน ส่งความรักและคิดถึงไปกับดาว
ผู้หม่นหมองร้องไห้ครวญกับเรา นั่นแหละเงาฉันเอง
( *,** )