ไม่เคยรู้ว่าความเหงา โดเดี่ยว เฝ้าติดตามเปรียบดังเงา เรื่อยมา
แค่ประคองตัวเองไว้ ในฝันในไขว่คว้า แค่นี้ก็ยากเย็น
บนเส้นทางที่ชีวิต ต้องผ่าน เหมือนบังคับให้อ่อนแอ ไม่เป็น
จนนาทีที่ได้พบ นาทีที่ได้เห็น เมื่อวันที่เจอเธอ ฉันเอง
* เพิ่งรู้ ว่าเหงามากเท่าไหร่ เหนื่อยแค่ไหน ที่เดินเพียงคนเดียว
อยากจะพัก หัวใจ ที่อ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว ขอเธอ อย่าทอดทิ้งฉันเลย
** ช่วยอยู่คอยดูแลฉัน ได้โปรด ไม่อยากทนกับความเหงา เหมือนเคย
ถ้าหากคำตอบตอนนี้ ก็คือการเมินเฉย หัวใจฉันก็คง สลายไป
ซ้ำ (*,**)