นั่งเบิ่งเงาเจ้าของ นั่งมองอนาคตเฮา มันเจ็บปวดร้าว เกินใจจะอดทน
เมื่อคนที่เคยร่วมฝัน มาทิ้งกัน ไปมีใครอีกคน ต้องเจ็บ ต้องทน อยู่เพียงลำพัง
ตั้งความหวังไว้สูง ว่าสิจุงมือกันเข้าวิวาห์ แต่วาสนา ผู้ข้ามันต้อยต่ำ
หยดน้ำตา ที่มันรินไหล ออกจากใจ ผู้ชายที่ชอกช้ำ คงเป็นกรรมเก่า ที่เราสร้างมา
* วาสนา ให้เฮาเกิดมาบ่ได้ฮ่วมกัน ให้อ้ายบ่มีมื้อนั่น ให้เฮา บ่ได้เคียงคู่
ฮักส่ำได๋ สุดท้ายกะเป็นได้แค่หมู่ วาสนาบ่สู้ เงินทอง ที่เขาให้เจ้ามา
บ่อยากให้เจ้าจากไป เพราะหัวใจมันยังฮักเจ้า บ่อยาก ให้เขา ได้เจ้าไปครอบครอง
แต่ก็คง สู้เขาบ่ได้ มีแค่ใจ ก็ได้แค่มอง ต้องยอมให้เขาทั้งสอง ได้ครองฮักกัน
( * )
วาสนาบ่สู้ เงินทอง ที่เขาให้เจ้ามา