ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราคิดจะบอกกับใคร ได้แต่คิดได้แต่เก็บเอาไว้เพียงในใจเรา
อยากให้เธอบอกให้เธอได้รู้ใจก็ช่างขลาดเขลา กลัวเขามองเราแค่บักก่ำก่า
แอบฮักจอบส่องฮักเจ้าตั้งแต่วัยเรียน ผู้บ่าวเพิ่นกะหลายเพิ่นกะคักเฮากะต้องหัดเจียม
จนเป็นบ่าวจนเป็นสาวจนหัวใจอ้ายหนักกะเดียม อยากได้เจ้า มาเป็นเมีย...
* ฝังใจมาแต่น้อยมู่กะเอิ้นบักขี้มูกกื้ด ครูเห็นหน้าเอิ้นบักปึกเป็นกืดฮื้ดกาดฮาด
เรียนแต้น้อยจนใหญ่จบ ผู้สาวบ่เคยได้ลองสาก บ่ได้สุยฮอดดาก บักขี้กากประจำโรงเรียน
แล้วแบบนี้สิให้อ้ายกล้าบอกจั่งได๋ ย่านบ่สมเจ้า คนผู้งาม
( * )
ยามหนาวมาฮอดเวลาของขาฮ้าวแตก น้ำมันบักกอกทาขาจนเหลี่ยมแว้ปแว้ป
รองเท้ากัดขาดนิ้วตีนข่อยกะโผล่แลบ โอยอยากอายผุ้สาวเด้...
ใหญ่เป็นบ่าวแล้ว ฮักเจ้าละผู้สาว ฮักแต่น้อย จนว่าซุมเฮาใหญ่…
( * , * )
บักขี้มูกกื้ด
