โลกใบนี้ มีคำว่ากฎตามธรรมชาติ
บ้านเมืองมีกฎหมาย ในโรงเรียนในวัด มีข้อบัญญัติให้ต้องปฏิบัติตาม
การฮักไผสักคน คงบ่มีปัญหาหากว่าฮักยังหวานฉ่ำ
แต่หากมื้อใด๋ต้องกลายเป็นผู้ชอกช้ำ ใจถูกกระทำจำเป็นต้องยอมรับ กฎให้ได้
* กฎของน้ำ คือต้องไหลลงสู่ที่ต่ำ กฎของคนชอกช้ำ คือต้องทำใจให้ไหว
กฎของน้ำตา มีอยู่ว่า มันมีหน้าที่ต้องไหล กฎของคน...อกหัก...จากอ้าย
คือต้องอยู่ให้ไหว เมื่อหัวใจต้องเจ็บ
นับต่อตั้งแต่นี้คงมีแต่น้ำตา ถึงแม้ช่วงเวลาที่เหลือบ่มีอ้าย แต่มีเศษใจที่น้องต้องเก็บ
จำเป็นต้องเรียนรู้การอยู่ผู้เดียว ถึงแม้วันนี้น้องต้องเหงาต้องเจ็บ แต่ใจน้องต้องยอมรับ
กฎของความช้ำ
กฎของน้ำ คือต้องไหลลงสู่ที่ต่ำ กฎของคนชอกช้ำ คือต้องทำใจให้ไหว
กฎของน้ำตา มีอยู่ว่า มันมีหน้าที่ต้องไหล กฎของคน...อกหัก...จากอ้าย
คือต้องอยู่ให้ไหว
( * )
กฎของคน...อกหัก...จากอ้าย คือต้องอยู่ให้ไหว เมื่อหัวใจต้องเจ็บ