บางทีคนเราก็โดนความเหงาเล่นงาน มันทรมานจนมันต้านทานไม่ไหว
ก็รู้ว่าทางนั้นตัน มันจะไปได้ไกลแค่ไหน รักทำไม ก็รู้เธอมีเขา
มันผิดตั้งแต่ที่เรามาใกล้ชิดกัน ที่เธอเลือกฉันเป็นเพื่อนระบายเรื่องเขา
ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เธอมาหาเวลาที่เหงา รู้รึเปล่า มันเหมือนให้ความหวัง
* เกลียดตัวเองที่อ่อนไหว มันเผลอมันไผลรักเธอ รักเธอเหลือเกินจนลบไม่ออกจากหัวใจ
มาไกลได้เพียงแค่นี้ เมื่อเธอยังเป็นของใคร ต้องค้างคามันต่อไป ไม่รู้เมื่อไรจะหลุดพ้นเสียที
บางทีคนเราก็คงแค่เหงามากไป ที่ทำลงไปคงแค่หวั่นไหวแค่นั้น
ฉันรู้ว่าเธอรักใคร ไม่มีทางจะมารักฉัน รู้ทุกอย่าง แต่สายเกินแก้ไข
( * )
( * )