มีเพียงแค่ใจ สิเอาส่ำใด๋กะมีแค่นี้
บัดสุดท้ายกะเหลือแต่ผงธุลี
ที่น้องบ่มีมื้อเอาไปได้
ที่บอกตัวกูของกู
แต่น้องบ่ฮู้เป็นไปบ่ได้
อ้ายกะเลยเอาความดีมอบให้
เพราะว่าหัวใจย่านบ่มีมื้ออื่น
สิ่งที่อ้ายเฮ็ดให้ ให้ไปเบิ่ดใจ
เหตุอันใด๋นางจึงทำร้ายกัน
ที่ผ่านมาเพียงแค่ความฝัน
ซั่นบ่ นาง
ถ้าอ้ายฮู้จักควบคุมความคิด
อ้ายว่าชีวิตอ้ายคงบ่เจ็บปวด
หัวใจคงบ่ร้าวรวดถึงป่านนี้
ถ้าอ้ายฮู้จักควบคุมความคิด
อ้ายว่าชีวิตอ้ายต่อจากนี้
ที่ปากเสือกเว้าให้เจ้ากับเขาไปดี
อ้ายแค่ฝืนใจ
ทนได้เท่านี้
ผ่านกี่นาทีก็มีแค่เหงา
เวลาบ่มีปากเว้า
แต่ว่าใจเฮามันฮู้ดีกว่าไผ
ถ้าให้เวลารักษา
ก็อาจเยียวยาได้แค่หัวใจ
แต่ความทรงจำที่ฝังเอาไว้
บอกว่าซาดใด๋บ่มีมื้อลืม
สิ่งที่อ้ายเฮ็ดให้ ให้ไปเบิ่ดใจ
เหตุอันใด๋นางจึงทำร้ายกัน
ที่ผ่านมาเพียงแค่ความฝัน
ซั่นบ่ นาง
ถ้าอ้ายฮู้จักควบคุมความคิด
อ้ายว่าชีวิตอ้ายคงบ่เจ็บปวด
หัวใจคงบ่ร้าวรวดถึงป่านนี้
ถ้าอ้ายฮู้จักควบคุมความคิด
อ้ายว่าชีวิตอ้ายต่อจากนี้
ที่ปากเสือกเว้าให้เจ้ากับเขาไปดี
อ้ายแค่ฝืนใจ
โห่เดคนงามเอ่ย
คนงามเอ่ย
คันได้เชยคือคำเว้า
ฮักของเฮาได้สานก่อ
ความหมายมันจันจอ
จันจอเดินหน้าต่อไป
โห โห
ได้แค่ ฝัน