รู้ไหมว่าลืมใคร พี่ทำไหร ไม่ใช่ไม่โร้ ขับรถตามหาวันละหลายโล มันหนักใจ
ตั้งแต่หัวเช้า โทรไปกะปิดเครื่อง อยากอิเหลง อยากเตือน อยากเจอหน้า
คนของใจ ทำไหร กะวังวังมั่งหนา
พบสักหิดก็ที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ว่าพอเพื่อนชวนไปเที่ยว ไปเลยไม่ขัด
ไม่สนไม่แคร์ ไม่โร้ว่ายังเป็นแฟนกันเหลยม้าย
ทำเอิด ทำหรอย ทำพอได้ ว่าเดียวใจได้เป็นหมาหัวเน่า
ตามเพื่อน ลืมแฟน พ่อแม่แหลงไม่ฟัง หยับหนักหน้า
* บ้านไม่ยอมหลบ มานั่งหยบหยบ อยู่ที่ป่ายาง ตั้งวงกินน้ำท่อมจนหวาง ว่าหนุกหรอยเลยพี่
ไปรออยู่หน้าโรงเรียน แต่ว่าไม่ไปเรียน ไม่โร้ไปเวียนหม้อท่อม หม้อ...
(อนาคตวันนี้เลือนลาง เข้าแค่หรางจังแล้ว )
( * )
คนข้างหลังคิดหนัก มันท้อแท้ หัวใจอ่อนโรย อ่อนแอ ไม่สุขสบาย
มีเพียงความหวังครั้งเดียว ครั้งสุดท้าย หวังพี่คิดได้ ปิดวิทยาลัยในป่ายาง
เลิกกินน้ำท่อม เลิกเมาเหล้ายา หยุดบ้าผู้หญิง แล้วสนใจเรียน
อย่าให้ฉากสุดท้าย ต้องสายไป ได้เสียใจแหละ
ถ้านายล้อมจับ อนาคตจบพลัน เสียเบี้ยครัน ถ้าถูกใส่กุญแจมือ
พ่อแม่ ส่งให้ไปเรียนหนังสือ อย่าให้ภาพที่พ่อแม่เห็นนั่นคือ พี่โถกนายพาไป
( * )
อนาคตเรื่องนี้ อย่าให้พี่บ่าวคนดี ติดสาว ติดยา มอมแมม
อนาคตเรื่องนี้ อย่าให้พี่บ่าวคนดี ติดสาว ติดยา มอมแมม
