เมื่อลมพัด ใบไม้สะบัด โบกมือเรียกใคร
เธอรู้บ้างไหม ฉันวานใบไม้ โบกมือเรียกเธอ
เปรียบเป็นลิ้น ใบไม้ก็ดิ้น ว่ารักเสมอ
ทุกใบบอกเธอ แทนลิ้นฉัน ทุกวันเรื่อยไป
*ลมที่เป่า ใบไม้แกว่ง นั้นมิใช่ เพียงแรงของลม
มีลมหายใจ ของฉันผสม ฝากลมเอาไว้
แม้เธอ หายใจ สูดลมเข้าไป ในทรวงเมื่อไหร่
เธอโปรดจำไว้ เธอสูดลมรัก ฉันเข้าแล้วเอย
*
