ความฮักเฮาสอง จบลงตั้งแต่ตอนได๋
ตั้งแต่เจ้าหย่างหนีไป ถิ่มอ้ายไว้กับความว่างเปล่า
เจ้าไปมีคนใหม่ เหลือใจมาซ่างเฮ็ดได้
เมื่อเจ้าจากไป อ้ายนอนฮ้องไห้คนเดียว
*เจ้าไปบ่เหลียว เหลียวแลอ้ายแหน่จั๊กหน่อย
สิให้อ้ายคอย มันคงสิเป็นไปบ่ได้
ใจอ้ายมันฮักกะเลยจมปลักกับเจ้าฮู้บ่
อ้ายขอให้เจ้าเดินหน้าไปต่อในสิ่งที่ฝัน
ให้เจ้าสมหวัง(กับเขาคนนั้น) (ส่วนโตอ้ายนั้นเจ็บแป๋ตาย
บ่เป็นหยังหลายยังหายใจได้ สิทรมานเจ็บซำได๋ บ่ตายดอก) ( * )
อ้ายกะคงทำใจ ยอมรับในสิ่งที่เป็น เจ้าเฮ็ดให้อ้ายเห็นว่าเจ้าบ่มีหัวใจ
( * )
