บ่ฮู้ดอก ข้างหน้าสิเป็นจังใด๋ นั่งกอดกระเป๋าติดกาย อยู่บนรถไฟสายด่วน
ลูกไปก่อนเด้อ แผ่นดินเมืองศรีลำดวน อยู่บ้านความจนรบกวน สาวแดนลำดวนต้องจำพลัดถิ่น
บ่สู้บ่ได้ บ่าใจต้องแบกความหวัง แม่พ่อย้ำตอนส่งทาง ลูกสาวอย่าทำให้ความฝันบิ่น
เป็นคือคิดแนแม๋ สิได้มีตังค์กลับมาล้างหนี้สิน กรุงเทพเจ้าสิได้ยิน เสียงใจดินดิน คร่ำครวญบ่หนอ
* ยังสิมีบ่ งานที่รอคนต้นทุนน้อย ฝันที่รอคอย โชคชะตา สิเข้าข้างหรือบ่
ลูกสาวเมืองศรีสะเกษ กุมเหรียญปู่หมุนที่แม่ให้คล้องคอ
สาธุขอพรหลวงพ่อ ให้ กทม.ตอบโจทย์หัวใจ
** บ่ฮู้ดอก ข้างหน้าสิเจออีหยัง สิสู้สุดแรงพลัง เพื่อครอบครัวเรามีชีวิตใหม่
นั่งน้ำตาย้อย อยู่ข้างหน้าต่างรถไฟ ดอกลำดวนยังหอมในใจ สิเป็นจังใด๋ คงมีแฮงสู้
( * , ** )
ดอกลำดวนยังหอมในใจ ลูกสิบ่ยอมแพ้
