มันกะเกิดคำถาม กับใจหลายเทื่อ
ว่าเฮาเป็นอีหยัง คือต้องเสียใจ
ที่เขาจากไป เฮาควรดีใจบ่แม่นบ้อ
แล้วเป็นหยัง คือคึดนำเขา
ใจเหงา ยามบ่ได้พ้อ
เป็นจั่งใด๋ มึงคักล่ะบ้อ ยามบ่เหลือไผ
ผ่านมากี่คน บ่เคยสนใจ
พอได้แล้วกะถิ่มไป บ่เคยหัวซา โฮ โฮะ โฮ โว
จากคำว่าเสือ คงเหลือเเค่หมา
บ่คิดว่าสิเป็นไปได้
จากคนที่บ่มีหัวใจ สุดท้ายต้องกลืนน้ำตา
หากย้อนเวลาไปได้ สิหยุดกับเจ้า ท่อนั่นล่ะ
กะบ่ฮู้ ย้อนอีหยังดอกหว่า
เจ็บคักยามกินน้ำตา กลับมาได้บ่
บ่เคยถืกถิ่ม มีแต่ถิ่มเขา
เจ็บและเหงา ก็เพิ่งเข้าใจ
กะบ่ฮู้ว่าสิเฮ็ดจั่งใด๋ ให้เจ้ากลับมา
อยากฝืน แต่ยืนบ่ได้ สุดท้ายต้องเจ็บคือว่า
คำว่าเสือที่หมู่ให้มา อ้ายสิลบลาย
ผ่านมากี่คน บ่เคยสนใจ
พอได้แล้วกะถิ่มไป บ่เคยหัวซา โฮ โฮะ โฮ โว
จากคำว่าเสือ คงเหลือเเค่หมา
บ่คิดว่าสิเป็นไปได้
จากคนที่บ่มีหัวใจ สุดท้ายต้องกลืนน้ำตา
หากย้อนเวลาไปได้ สิหยุดกับเจ้า ท่อนั่นล่ะ
กะบ่ฮู้ ย้อนอีหยังดอกหว่า
เจ็บคักยามกินน้ำตา กลับมาได้บ่
จากคำว่าเสือ คงเหลือเเค่หมา
บ่คิดว่าสิเป็นไปได้
จากคนที่บ่มีหัวใจ สุดท้ายต้องกลืนน้ำตา
หากย้อนเวลาไปได้ สิหยุดกับเจ้า ท่อนั่นล่ะ
กะบ่ฮู้ ย้อนอีหยังดอกหว่า
เจ็บคักยามกินน้ำตา กลับมาได้บ่
จากคำว่าเสือ คงเหลือเเค่หมา
