พยายามข่มใจว่าเธอนะมีเจ้าของ
พยายามไม่มองไม่คุยกับเธอให้มากไป
พยายามไม่ทำอะไรให้เธอนั้นรู้ใจ
แต่เก็บก็ไม่มิด ปิดก็ไม่ไหว
กลับยิ่งทำอะไรที่ดูร้อนตัว
ยิ่งใกล้กับเธอก็ยิ่งไหวหวั่น
ห้ามตัวเองอยู่ทุกคืน ทุกวัน
ยังกล้าไปพูดคำนั้นได้ไง
มันหน้าไม่อาย
ที่บอกเธอว่ารักทั้งที่เธอเป็นของเขา
ที่ปล่อยให้ความเหงาบ่งการหัวใจ
เธอคงไม่โกรธฉันใช่ไหม
มันหน้าไม่อาย
กับคำที่ฉันเผลอพูดออกไปอย่างที่คิด
เธออย่าเก็บไปคิดใส่ใจได้ไหม
และเมื่อใจเธอรักใคร
อยากให้เธอนะรักไปอย่างเดิม
ฉันก็ได้แต่ขอได้ไหมอย่าให้เขารู้
มันจะดูไม่ดีกว่านี้ถ้าเขาไม่เข้าใจ
กลัวว่าเขาจะมีปัญหากับเธอเพราะฉันไง
ก็เก็บมันไว้นิด ปิดมันได้ไหม
สิ่งที่ฉันตั้งใจแต่ไม่รู้ตัว
ยิ่งใกล้กับเธอก็ยิ่งไหวหวั่น
ห้ามตัวเองอยู่ทุกคืน ทุกวัน
ยังกล้าไปพูดคำนั้นได้ไง
มันหน้าไม่อาย
ที่บอกเธอว่ารักทั้งที่เธอเป็นของเขา…