ฉันไม่คิดว่าเรานั้นจะต้องลา ต่อให้ฉันฉุดรั้งเธอเองก็คงจะไม่ต้องการ
ทั้งๆที่รักกันมาก็นาน ... ยังไงก็ตามเธอบอกสักวันต้องจาก เธอบอกสักวันต้องไป
ชีวิตคงไม่เหมือนเดิมเพราะว่าไม่มีใครที่เหมือนเธอ
เธอบอกแค่เหงาไม่ตายหรอกแต่ใจมันเจ็บเหลือเกิน
เธอทำเหมือนรู้ทุกอย่างแต่มันก็ไม่ใช่เลย เธอทำเหมือนเธอคุ้นเคยนี่มันตัวฉันมันไม่ใช่เธอ รู้มั้ย..
* คงไม่มีทางกลับไปเหมือนเดิม
มีเพียงชีวิตที่ไม่เหลือเธอ เธอบอกว่าฉันยังหายใจ ถึงแม้เธอจะหายไป
** เธอจะไปรู้อะไรเธอไม่ใช่ฉัน กระวนกระวายต้องฟูมต้องฟายต้องนอนเดียวดายอยู่อย่างนั้น
เธอบอกว่าฉันไหวความจริงแทบไม่ไหว กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลในตอนที่เธอทิ้งฉันไป
เธอจะไปรู้อะไรเธอไปกับเขา ทิ้งฉันให้เหงาทิ้งฉันให้เศร้าเผชิญความจริงที่ปวดร้าว
อย่าทำเป็นรู้ดีเหมือนกับทุกที ไม่ต้องบอกว่าฉันคนนี้ อย่าบอกว่าฉันไม่เป็นไร
อย่าบอกว่าฉันไม่เป็นไร อย่าบอกว่าฉันนั้นเต็มใจ อย่าลืมว่าฉันมันเป็นใคร
อย่าปล่อยให้เรื่องมันเป็นไป อย่าบอกว่าฉันสบายดี อย่าบอกว่าฉันนั้นอยู่ได้ อย่าทำให้ฉันเป็นเเบบนี้
อย่าทำให้ฉันต้องร้องไห้ เธอจะไปรู้อะไร ก็เธอไม่ใช่ฉัน
ก็เธอสบายมีเขาข้างกาย เป็นดั่งเจ้าชายอยู่ในฝัน
ส่วนฉันมันเเทบจะตาย ไม่เหลืออะไรที่ใจหวัง ได้เเต่มองห้องเก่าๆ ที่เคยมีเราอยู่ในนั้น
แค่ส่งร้อยยิ้มจริงใจ แล้วบอกเธอไปว่าไม่เเค้น ทั้งที่ไม่อยากได้ยินอะไร ที่มันทำให้ใจเเพ้
ปล่อยผีเสื้อโบยบินไป ปลอบตัวเองว่าไม่ sad เธอมีคนใหม่ฉันเองก็ดีใจ และฉันคงต้องไป..เเล้ว
( * , ** )
