เขาเป็นไผ อ้ายคือยอมคักแท้
เขาบ่แล บ่แคร์อ้ายปานได๋
ถ้าหากว่าเขาบ่เหลือเยื่อใย
ลองคิดเบิ่งน้องนำแหน่
คนที่แคร์ คนที่คอยเอาใจ
เขาบ่เคยห่วงหา
ยามนอนน้ำตาอ้ายไหล
เขาไปกับไผ ใจอ้ายมีบาดแผล
เอาน้องไปไว้หม่องได๋
ใจอ้ายคือดำคักแท้
ยอมให้แม้ใจอ้ายนั้นมีเขาอยู่
หากมือหนึ่งโลกสิแตกสลาย
มีน้องอ้ายและมีเขา
บ่ต้องเดา อ้ายกะเลือกเขาฮู้อยู่
เหลือใจ น้องเหลือใจให้อ้ายคักแหน่
บาดแผล อ้ายสิให้มันลึกปานได๋
ใจน้องก็เจ็บคือกัน ที่คอยทำดีคอยห่วงใย
เหลือใจ อ้ายบ่เคยเหลียวแล
เขาบ่เคยห่วงหา
ยามนอนน้ำตาอ้ายไหล
เขาไปกับไผ ใจอ้ายมีบาดแผล
เอาน้องไปไว้หม่องได๋
ใจอ้ายคือดำคักแท้
ยอมให้แม้ใจอ้ายนั้นมีเขาอยู่
หากมือหนึ่งโลกสิแตกสลาย
มีน้องอ้ายและมีเขา
บ่ต้องเดา อ้ายกะเลือกเขาฮู้อยู่
เหลือใจ น้องเหลือใจให้อ้ายคักแหน่
บาดแผล อ้ายสิให้มันลึกปานได๋
ใจน้องก็เจ็บคือกัน ที่คอยทำดีคอยห่วงใย
เหลือใจ อ้ายบ่เคยเหลียวแล
เหลือใจ น้องเหลือใจให้อ้ายคักแหน่
บาดแผล อ้ายสิให้มันลึกปานได๋
ใจน้องก็เจ็บคือกัน ที่คอยทำดีคอยห่วงใย
เหลือใจ อ้ายบ่เคยเหลียวแล
