* อยู่กับตัวเอง และนั่งวังเวง ฟังเพลงเก่าๆ ที่มีแค่เราที่เข้าใจมัน แม้ในวันนี้จะไม่มีกัน
แต่ฉันยังอยู่กับตัวเองและนั่งฟังเพลงมองรูปเก่าๆ
อยู่ตรงที่เรานอนเล่นด้วยกัน แม้รักกลับกลาย สลายหายไปเป็นควัน
** เธอมาไม่นานเท่าไหร่ อึดใจเธอก็ลา ดูเธอลืมๆว่าฉันเป็นใคร เจ็บปวดเหลือเกินจินตนา
ฉันรู้ว่าเธอต้องไป ในใจตลอดมา แต่ว่าทำไมเมื่อเธอต้องไป ไม่มีแม้คำจะบอกลา
( ** )
เลยได้แต่นั่งลงชิดกำแพง ซ่อนจำแลงความคิดไว้ เพราะเวลาที่คิดแรงๆ มักแสดงความไม่พิสมัย
เหมือนว่าเธอมาพาจิตใจลอยไปตั้งแต่วันที่เธอเดินจากกัน ก่อนที่เธอจะเลือกเอาหัวใจของเธอจากฉัน
ไปฝากมันเอาไว้ อธิบายให้ตายฉันก็ไม่มีวันจะเข้าใจ
บอกฉันซิ มีตังค์จะเอาสักเท่าไหร่ ที่ทำให้เธอไม่เลือกเขา ไม่ทิ้งเรา ช่วยลืมเขาไป ไกลๆเลย
อกหักอ่ะนะ ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคย แต่เจ็บขนาดนี้น่ะมันยังไม่ได้ใกล้เลย
ลืมๆมันซะ ถ้าง่ายเหมือนลืมตานะ ไม่จำให้เป็นภาระ แต่นี่น่ะมันไม่ใช่เลย
ที่เห็นเฉยๆเพราะว่ามันชาข้างใน เธอดันคิดว่ารักของฉันไม่มีราคาอย่างใคร
จะเจ็บจะช้ำแบบนี้ซ้ำๆหรือถึงเธอทำอย่างไร แต่ยังคิดถึงแค่เธอเท่านั้นแม้วันนี้เราห่างไกล
( * , ** , ** )
มันเป็นธรรมดา คนที่มันจะลา คงไม่มาสนใจ ไอ...คนจะไปไม่คิด ว่ามันทรมาน ที่ต้องทนร้องไห้
รักประเดี๋ยวประด๋าว แค่ในพริบตา ผ่านมาก็ผ่านไป
เมื่อเขามีคนใหม่ ให้ฉันทำยังไง ได้แต่ปลอบใจตัวเองเบาๆ
อยากมีร้อย...ล้านบาท เผื่อเธอจะยังรักฉัน อยากเป็นลูก...คนดัง ให้ควงแบบไม่ต้องอาย
แต่เกิดมาชาตินี้ ก็มีแค่นี้ อยากมีรักแท้ ให้ได้แค่ใจ เกือบจะไมไหว ก็ต้องไหว อยู่กับตัวเอง อย่างนี้
( * , ** , ** )