เฮ็ดหยังอยู่ อยู่ไสอ้าย กินข้าวแล้วยัง
แล้วเวียกหรือยัง แลงอยากกินหยัง มื้อนี้เป็นจั่งใด๋
บ่ซำบาย หายแล้วไป๋ กินยาแล้วบ้อ
เป็นใด๋แนน้อ งานซงคือบ่ อย่าเพิ่งท้อเด้ออ้าย
อาจสิเป็นคำเว้า ธรรมดาธรรมดาคือบ่มีอิหยัง
แต่บ่ฮู้เป็นหยัง พอได้ยิน พอได้ฟังอ้ายฮู้สึกดีหลาย
ยิ่งเป็นคำ ว่าฮัก จากปากของเจ้า
แค่คึดฮอดคำเว้าแล้วอ้ายกะเซาเมื่อยใจ
มากกว่าคำว่าฮัก คือความห่วงใย
เติมช่องว่างหัวใจให้เฮายังอยู่นำกัน
อยากได้ยินไปดนๆ จนข่วนชีวิตเฮาหล่นจากกัน
ย้อนคำเว้าของเจ้าคือคำสู่ขวัญของหัวใจอ้าย
เจ้าฮู้บ่ ยามอ้ายท้อ กะคึดพ้อคำนาง
ที่เคยได้ฟัง แล้วจั๊กพลังอ้ายมันมาแต่ไส
บ่ได้ยิน จั๊กมื้อหนึ่ง ซงบ่ลึ้งหัวใจ
กินข้าวบ่แซบ หลับตาบ่ได้
คือขาดหยังไปจั๊กอย่าง