อยู่ซือ ซือ กะเหงา คิดเห็นหน้าเจ้า อองลอง อองลอง ถืกลมความหลังพัดต้อง เป็นกะวางกะเว
ปฏิทินที่ติดอยู่ข้างฝา บ่ได้เขียนว่าเป็นวันสำคัญดอกเด เป็นวันอ้ายถืกเท กะเลยสำคัญ
กะจังแม่นเพิ่นถิ่มกัน คือคักกะด้อน้อเจ้ากะดาย ถิ่มแต่ฮอยฮักเก่าเอาไว้ แล้วไปจากกัน
แต่ละปีที่วันนี้กลับมา เจ้าฮู้บ่ว่าภาพจำเหล่านั้น แว่บมากดดัน ให้อ้ายทักมา
* เจ้าอยู่ไส เป็นจังใด๋ ซำบายดีบ่กับเขา คำถามเก่า เก่า จากคนผู้เก่า กะคำเก่านั่นล่ะ
เจ้ารับสายกะดีใจ แต่จุกหลายที่เจ้าถามว่า เป็นหยังจังทักมา โอ๊ยเนาะ ...
กะให้คึดฮอดแนเห็นว่ากะดาย
สิแจกข้าวหาความฮัก กะย่านคนเย้ย กะเลยคิดอยู่ แต่น้ำตาจั๊กเป็นหยังบ่ฮู้ มันแอบรินไหล
แต่ละปีที่วันนี้กลับมา เจ้าฮู้บ่ว่าอ้ายสิขาดใจ คิดฮอดบ่หาย อ้ายจึงทักมา
( * )
กะให้คึดฮอดแน เจ้ารับสายกะดีใจ อยากบอกกับเจ้าเด้อว่า เหตุผลที่ทักมา
เนื่องในวาระวันคิดฮอดเด