* ผู้คนช่างวุ่นวาย แก่งแย่งชิงดีมากมาย คิดมากไปกลุ้มตาย กลับบ้านนอกดีกว่าสบายย
แต่เพราะว่าฉันยังจน ฉันก็เลยต้องทน ใช้ชีวิตในเมืองกรุง
เพื่อความฝันยอมลงทุน ไม่ได้หวังพึ่งแค่บุญ Yeah!
ต้นทุนมีไม่เท่าไร มีเพียงตัวและดวงใจ (ช้ะ!) การเดินทางยาวไกล ยังต้องเดินต่อไป (ช้ะ!)
อ่อนล้ามามากเท่าใด? เจ็บช้ำมามากเพียงไหน? (ช้ะ!)
แต่ยังต้องฝ่าต้องฟันต้องอยู่เพื่อตัวเองและเพื่อคนที่รัก!
หากงานมันไม่มีกำไร จะทำละมันไปทำไม? (ช้ะ!)
ก็เอาเงินนั้นไปซื้อกำไล ให้แม่แล้วไว้จ่ายค่าไฟ (ช้ะ!)
บางครั้งโลกก็ดูโหดร้าย ทั้งๆที่มีทุ่งดอกไม้ (ช้ะ!)
แต่ฉันยังตะเกียดยังตะกายทุ่มเทแรงกายแรงใจอย่างไม่หยุดพัก!
** มาเถอะ นี่คือบ้าน เพิ่งรู้ ฉันก็คิดถึง
(ซ้ำ * )
ไม่คุ้นเคยรถไฟฟ้า เพราะตอนยังเด็กอาศัยอยู่แถวชานเมือง
แต่งตัวเก้ กังๆ แล้วไม่มีตังค์ คนหันชำเลือง
แต่ฉันคิดว่าชีวิต ต้องอุทิศ เพื่อพิชิต ความฝันนี้ วันใดซักวันนึง
เพื่อครอบครัวจะได้สุขสบาย แต่บางครั้ง ฉันก็มีท้อใจ
ถนนหนทางดูแสนไกล ประดับประดาเต็มไปด้วยสีสันและแสงไฟ
ซึ่งบางที มันอาจจะทำให้เธอสับสนหลงทางไป
(ซ้ำ ** , * , * )