เช้าวันหนึ่งที่คุณลืมตาขึ้นมาแล้วคุณจะพบว่า
ผมได้กลายเป็นความทรงที่แสนเลวร้าย ที่สุดของคุณตลอดไป.
มีคบกัน มีเลิกลา มีคนเลว มีเจ้าน้ำตา มีคำพิพากษาของสัตว์สังคมมีความจริงอยู่ ในสายลม
บนดาดฟ้ามีความหวาดกลัว มีคำครหาไม่มีข้อแก้ตัว มีอนิจจัง ทุกขัง อนัตตามีพบเดินถอยหลังปิดตา
แล้วทิ้งตัวลงมาจากชั้นอิสระ จากนี้ไปข้าไร้พันธะ
ในทุกชั้นบรรยากาศ ปีกสะบัดสะหลาลมโบยบิน มีหมู่ดอกไม้มากมายที่ให้เราชื่นชม
Singt club ผม คือความทรงจำที่เลวร้ายตลอดไป
เปรียบคุณดั่งผ้า ขาวส่วนผมเป็นควันไฟ สิ่งที่ผมฝากไว้คือบทเรียนบนเส้นใย
เจ็บปวด ที่คิดถึงคุณได้บางจังหวะ สรีระ เรื่อนร่าง ผมจดจำคุณได้ทุกตำหนิ
รสจูบ ในคืนจันทร์ที่สว่างรำไร คืนนี้ไร้คุณ โอ้จันทร์รักคืออะไร
คุณถามตลอดว่ารักคุณ มากแค่ไหน วันนี้จะตอบแม้รู้ตัวว่าสาย
แต่ความรักคืออะไร ที่ผ่านมาทั้งหมดผม ยังไม่เคยรักใคร
ข้าคือคำสาป เจ้าจงมีความสุข ก่อนหยดน้ำตา และร่ำราลาจาก
ช้าคือคนบาป โปรด อย่ามาชิดใกล้ ความรักคืออะไร ข้าคือชายต้องสาป
** จักรวาลที่กว้างไกล ใจกลางของเวลา จุมพิตที่งดงามคือ การร่ำลา
จากกันเพียงกาย จดจำแสงจันทรา คุณคือความงดงาม ข้าคือมนต์ตรา
ฟังซะ ใช่อิจฉา ใช่ริษยา ใช่ข้อระหา สิ่งใดผู้คนแสวงหา ลองมองด้วยสายตา
เรื่องราวเปรียบเสมือนมายา สรรพสิ่งแสวงหาคำกึ่งพรรณนา
รักที่แม่งไม่จบ รักที่แม่งไม่แพ้ รักที่แม่งไม่ตาย และผมเพียงยังศรัทธาในความรัก
( ** , * )
