มันเริ่มจะงง พูดตรงๆ เธอยิ่งกว่าไก่ชนเชิงเธอดีบอกตรง
ทำเอาเราเริ่มจะปลง เหลี่ยมกลเธอแพรวพราว ตีราคาไม่รู้กี่แสน สั่งโน่นนี่ได้ทั้งวัน
นี่ฉันต้องใช้ไม่รู้กี่แขน รู้ว่าหลักแหลมแต่นี่เธอเราคนกันเอง ไม่ใช่คนอื่นไกลเรื่องธรรมดา
ชอบบรรเลง ไม่ชอบคนข่มเหงแต่ถ้าเป็นเธอฉันก็ต้องยอม ยอมว่ารักเลยตรงเผง
เดินโตงเตงมีโอนเอนนิดหน่อย เรื่องเธอโยงยาวจนเก็บเอาไปคิดบ่อย
แต่ไม่คิดกร่อยก็ทำเพลงมันอยู่ทุกวัน เรื่องของขาดน่ะมันไม่มี ถึงได้ไม่ฟรีต้องหาให้มี
แล้วนั่งพี้อยู่ทุกจันทร์
* เธอวีนประจำทุกครั้งคราว วีนแล้วเรื่องยาวเยอะแยะกว่านั่งนับดาว
สงสัยเราคงต้องคว้ากาว สตางค์ไม่ค่อยมี ช่วงนี้ไม่ค่อยดี ของก็ได้ไม่ค่อยฟรีก็คงจะจนมันทั้งปี
( * )
คำพูดที่อ่อนหวานจากปากเธอก็คงยาก วาจาที่อ่อนน้อมกับใครต่อใครเธอให้ไปมาก
ทำไม่กับเราเธอแข็งกระดากเป็นสากหิน สงสัยต้องขอลาพาเธอเข้าวาไปจำศีล
ก็ฉันคนติดดินชอบรมควันมันติดบิน ต้องเข้าใจคนติดฟินลอยขึ้นนภาแต่วาจายังตรงฉิน
เคยเดินเตะหินเลือดไหลไม่รู้ตัว ใครที่ไม่รู้จักผมคงบอกเจ้าชู้ชัวร์
นอนสบายชั่งสุขอุรา อยากจิบชามันสักหน่อย พอเริ่มนานวันก็ดีเธอก็ปลงเธอก็ปล่อย
โอกาสดีดีอย่างนี้บอกตรงว่ามันมีมาไม่บ่อย เกิดเธอปุ๊บปั๊บเธอเปลี่ยนใจงานมันก็คงต้องกร่อย
( * , * )
ฉันคงไม่หาคนอื่นแล้ว ความรักที่ให้ไปฉันจริงแท้แน่นอนไม่คลาดแคล้ว
จับตาดูไว้ให้ดีฉันนี่แหละมันจะส่อแวว จะทำเพลงหลายสไตล์ตามอารมณ์ให้มันแจ๋ว
ก็ชอบมาเนิ่นนานตั้งแต่เตาะแตะและเริ่มคลาน เรื่องดนตรีเรื่องกวีจะทำให้ดีจนเชี่ยวชาญ
ก็มันชอบเสียงเพลงไม่บรรเลงหรอกเสียงพาล ทุกคำฉันเขียนเองออกมาเป็นเพลงบนเขียงกัญ
โอ้ย ปวดใจปวดไปซะทุกอย่าง อะไรไม่ลื่นไหลโอ้ยทำไมมันรีบส่าง
กลางคืนจะผ่านช้าไปไหนทำไมไม่รีบหว่าง เราใจดีมีไมตรีไม่รู้จักดีอย่าว่ากร่าง
( * , * )