ท้องฟ้าในยามค่ำคืนปลุกฉันตื่น ในคืนเหน็บหนาว
ท้องฟ้าเมื่อสุกสกาว กลับเงียบเหงา ในคืนอ้างว้าง
สีดำคือมืดสนิท ขาวมีชีวิต ฉันกลับไม่คิดแบบนั้น
ไม่รู้เหตุใดดลมัน หัวใจฉัน ตรงข้ามไปตรงข้ามมา
เขายิ้มเมื่อตอนมีสุข
ฉันกลับอมทุกข์ เพราะไม่สนุกแบบนั้น
ขอโทษที่เปลี่ยนแปรมัน คงเป็นเพราะฉัน ตรงข้ามไปข้าม
ไม่รู้เหตุใดดลมัน หัวใจฉัน ตรงข้ามไปตรงข้ามมา
ร้อยพันคน กลับหมุนวนเวียน และเปลี่ยนสี
ร้ายหรือดี โลกนี้ไม่มีอะไร จะตัดสิน
คำบอกเล่า ไหลริน ดีร้ายที่เคยชิน ดั่งนกโบยบิน ต้องเป็นแบบนี้
เพียงแค่ขอ สักนาที ให้หัวใจดวงใจนี้ ได้เคลื่อนไหว
ลองฟังเสียงหัวใจตัวเองดู
ฟังให้ลึกให้มันรู้
ถามหัวใจตัวเองดู ว่าธาตุแท้ที่เธอนั้นเป็นอยู่ มันจริงใช่ไหม
