นานเท่าไรแล้ว ที่ในชีวิต ไม่ได้มีใคร ทำให้ใจของฉันรู้สึก
และนานเท่าไรแล้ว ที่ในส่วนลึก ล่องลอยรอใคร โดยไม่มีอะไรยึดเลย
และยังต้องเข้มเเข็งต้องไม่อ่อนไหวต้องแสดงว่าใจนั่นแกร่ง ทั้งที่เปล่าเลย
* หากว่าความรักฟังอยู่ช่วยตะโกนตอบฉันหน่อย ฉันฝืนรอคอยมีชีวิตลอยๆไม่ไหวอีกต่อไป
หากความรักฟังอยู่ได้โปรดออกมาได้หรือไม่ ให้ฉันนั้นได้พออุ่นใจ
ว่าความรักที่ฉันกำลังรออยู่ (มีตัวตนจริงๆ) (มีวันเป็นความจริง)
กี่ทีที่รอยยิ้ม ต้องปกปิดความเหงา กี่ครั้งที่ความเศร้า ถูกบังด้วยความวุ่นวาย
และกี่เสียงหัวเราะ กลบเกลื่อนใจที่หาย กี่หนที่ระบาย โดยไม่มีใครได้รับรู้เลย
และยังต้องเข้มเเข็งต้องไม่อ่อนไหวต้องแสดงว่าใจนั่นแกร่ง
ต้องคอยยิ้มเอาไว้ ต้องหัวเราะเอาไว้ทั้งที่ใจก็ไม่มีแรง
( * )
ขอแค่เพียงตอบมาสักครั้ง ให้หัวใจฉันได้รับรู้
( * , * )
จะมีตัวตนจริงๆ หากความรักยังอยู่ได้โปรดออกมาได้หรือไม่
ให้ฉันนั้นได้พออุ่นใจ ว่าความรักที่ฉันกำลังรออยู่ จะมีตัวตนจริงๆ