หลับตาไม่ลงใช่ไหม กี่คืนที่เธอเหน็บหนาว
โอบกอดตัวเอง จะอุ่นได้สักเท่าไร
เปิดเพลงระบายความเหงา น้ำตากลับดูยิ่งไหล
อยากบอกว่าฉันเข้าใจ เข้าใจเธอดี
ต่างกันอะไรกับฉัน ตื่นมากับความอ้างว้าง
นั่งฟังเพลงรัก ไม่เคยเข้าใจสักที
ขาดคนจูงมืออย่างเขา เหงาใจอะไรอย่างนี้
ในเข็มเวลาทุกๆ นาที ช่างว่างเปล่า
ฝืนยิ้มให้ใครอย่างนั้น
ทั้งๆ ที่เจอผู้คนมากมาย
แต่ใจเราดูคล้ายๆ
ว่าเหมือนไม่เคยมีใครใช่ไหม
มีแต่คนเหงาที่เขารู้กัน
มีแต่ฉันนั้น เข้าใจเธอ กับสิ่งที่เจอ
ก็เหมือนอาการฉันเคย อ่อนไหว
ปล่อยให้ความเหงาของเราได้พูดกัน
แบ่งปันทุกความเดียวดาย
ให้เราผ่านวันโหดร้ายนี้ไปด้วยกัน
ต่างคนก็อ่อนและล้า ต่างใจก็ยังคงหวัง
เฝ้ารออีกใจให้ใคร ช่วยเดินเข้ามา
เปิดใจต่อกันอาจรู้ ว่าคนที่ต่างมองหา
ที่แท้ก็เรา คนเหงาที่ยืนข้างข้างกัน
ฝืนยิ้มทักใครต่อใคร
ทั้งทั้งที่เจอผู้คนมากมาย
แต่ใจเราดูคล้ายคล้าย
ว่าเหมือนไม่เคยมีใครใช่ไหม
มีแต่คนเหงาที่เขารู้กัน
มีแต่ฉันนั้น เข้าใจเธอ กับสิ่งที่เจอ
ก็เหมือนอาการฉันเคย อ่อนไหว
ปล่อยให้ความเหงาของเราได้พูดกัน
แบ่งปันทุกความเดียวดาย
ให้เราผ่านวันโหดร้ายนี้ไปด้วยกัน
มีแต่คนเหงาที่เขารู้กัน
แบ่งปันทุกความเดียวดาย
ให้เราผ่านวันโหดร้าย นี้ไปด้วย