คำ..ทุกคำที่ฉันได้เอ่ย อาจไม่พอ และยังไม่ใช่ทุกสิ่ง
เท่ากับความรู้สึกที่ฉัน นั้นควรมอบให้เพื่อเธอ แต่ดูเหมือนไม่อาจ ไม่มีทาง
นาน..เท่าไรที่ไม่มีเธอ กลัวจะลืม ว่าเธอสำคัญเท่าไร
อยู่ในความรู้สึกที่ฉัน พบเธอได้เเค่ภาพจำ ข้างในนี้ แค่เท่านั้น
* ฉันไม่อาจพบเธอ ต้องยอมทิ้งฝันแสนไกลเพราะเรามันห่าง
คำบางคำที่แม้ จะบอกให้ทำเท่าไรนั้นคงไม่ต่าง
คงเจอเธอเเค่เพียงในความทรงจำ และคงไม่พบในความจริงอีกแล้ว
อยากจำไว้
ฉัน..ฝันไปว่าคือความจริง ว่ามีเธอ ใกล้กันเมื่อวันแรกเจอ
แต่ไม่เคยมีเธออยู่แล้ว คิดเองช้ำเองทุกที เป็นเพียงฝันวันก่อน ผ่านมานาน
ฉัน..นั้นมองด้วยความยินดี จากดวงตา ที่มีหวังช่างริบหรี่
ปล่อยให้เธอลอยไปกันฝัน ของเธอพร้อมวันที่ดี แค่เท่านี้ฉันคง มีสุขแล้ว
( * , * )