ในคืนที่ดาวมันอยู่ดวงเดียว มันคงจะเหงาหัวใจเหมือนฉัน
แต่มันก็คงเฝ้ารอพระจันทร์ ที่จะลอยมาอยู่เคียงข้างมัน
แตกต่างกับฉันที่รอแต่เธอ ให้กลับมาอยู่ยืนเคียงข้างกัน
แต่มันก็คงจะเป็นแค่ฝัน เหมือนฉันเฝ้ารออาทิตย์ในยามราตรี
มืดไปทุกทาง เหมือนคืนที่ไร้จันทรา
กี่ระยะทาง ก็จะไปตามเธอมา ดอกไม้ที่หอม ย่อมเหม็นตามกาลเวลา
ฉันเกิดมีนา แต่ฉันดันเกียดกุมภา อย่าบอกว่ารัก ในตอนที่แฟนคุณมา
เจ็บฝังใจ ในตอนที่คุณมาลา ทุกอย่างมันด้านลง โดยไม่ต้องใช้ยาชา
* สมองมันจำทุกคำที่เธอเคยบอกว่าออกมาจากหัวใจ
แต่มาวันนี้กลับไร้ความหมายอย่างนั้น
หรือเพียงแค่ลมที่เธอมาเป่าที่บอกว่ารักแค่เพียงเผลอไป
ตอนพูดเธอคงไม่ได้ตั้งใจพูดมา
ชาไปทั้งหัวใจ เมื่อรู้ว่าเธอมีใคร เมื่อรู้ว่าคนข้างกาย มันไม่ใช่ฉัน
ฉันนั้นพอเข้าใจ ถ้าเธอต้องการจะไป พรุ่งนี้คงไม่มีเธอ เหมือนกับที่ฝัน
ฝันที่วาดเอาไว้ ว่าเราจะมีแค่กันและกัน วันนี้เธอมอบให้เขา เป็นคนสำคัญของใจ
นอนกับเขาทุกคืน แต่บอกว่ารักฉันอยู่ทุกวัน สิ่งที่เธอนั้นทำ ยังเรียกว่ารักกันอยู่หรือป่าว
( * )
คนที่เดียวดายมันคือชั้น เธอไม่ต้องกังวนไป รักเธอให้ตายก็เท่านั้น สุดท้ายชั้นมันไม่เหลือใคร
ร้อยคำที่ใช้ รั้งเธอเอาไว้ มันคงเทียบไม่ได้ กับคำว่ารัก ของเขา
( * , * )