แพ้ความจริงกี่ครั้ง หวังลมลมกี่แล้ง ลุกขึ้นยืนจนหมดแรง เชื่อใจไม่เปลี่ยนแปลง
ถึงต้องเจอกี่หนาม และต้องทนกี่แผล เห็นมือกำไม่เคยแบ ทั้งที่ควรอ่อนแอ
* ขอบคุณเธอนะ ที่ยังเป็นความฝัน ให้คนพ่ายแพ้ ได้พอมีความฝัน
แค่เรามีกัน ฉันยังบินไป (ด้วยไฟของเธอ)
ถามเธอไปกี่หน หนทางเดินกี่ล้าน แล้วทำไมยังซมซาน เพื่อรอตลอดกาล
เหมือนดังคำตอบนี้ ไม่มีทางจะผัน โลกว่าไงก็ช่างมัน ฉันเชื่อมั่นตัวเธอ
( * )
( * , * )