ซื้อกุหลาบให้ผู้เจ้าของคือเก่า เนื่องในวันแห่งความเหงา 14 กุมภา วนมาฆ่าใจ
แนมเบิ่งคนฮักกัน แนมเบิ่งเขาฮักกัน แล้วเป็นหยังเฮาจังบ่มีไผ
ใกล้สิเบิดหน้าหนาว หนาวคักแท้หัวใจ โอย..ทนไหวบ่น้อ
* เกิดแล้วไป่คนที่ใจเฝ้ารอ ไปอยู่ไสหนอไปลี้อยู่แจได๋
คือหากันบ่พ้อ หรือต้องรอต่อไป เลาะหาสิตาย มันกะยังบ่พ้อ
มื้อแห่งความฮักผู้ได๋คึดเอาไว้ ลบออกไปจากปฏิทินได้บ่
คนที่มันเป็นโสด โคตรสิเหงาฮู้บ่ จักปีแล้วหนอ มันกะยังคือเก่า กะเหงาแม่มันซุปี
ซื้อกุหลาบไปใส่หนังสือคือเก่า ได้ส่ำนี้ละน้อเฮา บ่ว่าปีได๋กะได้ส่ำนี้
ทับเอาไว้ให้แป ทับมันไว้ให้แป พอได้คุยนำเขาเฮากะมี
มันสิเป็นจังได๋ อดเอาไว้มื้อนี้ โอ้ย คือหน่ายแท้น้อ
( * )
( * )