คนซ่าตึม ๆ ว่าโตนั่งซึม อยู่ใต้กกขาม
บ่กินข้าว ตั้งแต่มื้อวาน นั่งร้าวราน บ่เว่านำไผ
ขอโทษเด้อหมู่ ที่เฮาอ่อนแอเกินไป
น้ำตาของลูกผู้ชาย มันกลั้นบ่ได้ เฮาต้านบ่อยู่
เฮาพอเข้าใจ แต่น้อยเฒ่าใหญ่คบกันมา
เฮาบ่เคยเห็นหมู่เสียน้ำตา ไหลฮาดหน้านั่งเหงาตูซู
ขอบใจเด้อเสี่ยว เฮาเป็นหยัง โตคือสิฮู้
คนฮักเขาตั๋วเฮาหมู่ เฮาพอสิฮู้ ว่าหมู่ช้ำใจ
ลืมเขาสาหมู่ คึดว่าเขาบ่แมนคู่
ให้อภัยเขาได้ไหม
แต่ก่อนเขาว่าฮักเฮา เฮากะหลง กะหลงไปเชื่อใจ
แต่ตอนนี้เขามีผู้ใหม่ หนุ่มผูกไทด์เป็นลูกเศรษฐี
ว่าเขาสิแต่ง กินดอง แจกซองเดือนนี้
เฮาถามแนเพื่อนซี้ เป็นโตสิบีน้ำตาบ่
เฮามันทุกข์ เฮ็ดใจท่อนั้นตั้วหมอ
กินเหล้าย้อมใจจักหน่อยบ่
ยังมีเฮาอยู่หมอ ถึงโตบ่มีไผ
เสี่ยวเอ๋ย เฮ็ดจังได๋เฮาสิลืมเขาได้
เฮาอยากให้หมู่ทำใจ ลืมเขา ไปสา
ป้ะลุกขึ้น เฮาสิพาไปเลี้ยงเหล้าดองยา
ถกคอเสื้อ เช็ดน้ำตา ป้ะเฮาสิพาไปกินต้มไก่
มื้อนี้เฮา ขอเมาเด้อสหาย
ความฮักซำยากฮากไม้ บ่ตายหาใหม่ กะได้ตั๊วเสี่ยว
มื้อนี้เฮา ขอเมาอย่างเดียว
โอเคบ่เสี่ยว ตามสบาย
เฮาขอเมา ลืมคนใจร้าย
โอเคสหาย โอเคเสี่ยว
โอเคสหาย โอเคเสี่ยว