ฉันเหมือนคนเรื่อยเปื่อย วิ่งหารักมาจนเหนื่อย คนโน้นคนนี้ ก็ไม่มีที่ถูกใจ
ทั้งที่มีใครอยู่ ที่แท้ก็ดูไม่ออก จนต้องห่างเหิน ไม่ได้เจอจึงเข้าใจ
* เพิ่งรู้คำตอบ ว่าไม่อาจรักใครอื่น นอกจากคนใกล้ตัว ที่ยืนห่างกันไม่ไกล
ต่อให้ตาปิดสนิทก็ชี้ตัวถูก ว่าใครที่ฉันรักหมดใจ
** เธอคือคนที่ฉันตามหา คนที่อยู่ตรงหน้านี่ไง ใช่ไหม
ฉันคงจะเกือบลืมเธอ ถ้าไม่มีวันที่เธอหายไป
เธอคือคนที่ฟ้าส่งมา คนที่อยู่กันแค่เอื้อมมือ แต่เหมือนไกล
เพราะใจเคยมองไม่เห็น แต่ว่าวันนี้ทั้งใจฉันเห็นเธอ
เหมือนฉันมันตาบอด ไม่เชื่อที่ใครเคยบอก คนที่ควรรัก นั่นคือคนข้างกายฉัน
ทั้งที่ได้ใกล้กัน แต่ฉันก็ยังมองผ่าน จนถึงวันนี้ เพิ่งเข้าใจก็เกือบสาย
( * , ** )
( ** )
