เสียแรงที่รักสลักจิต
เธอเป็นคนผิดที่ลืมกันได้
ลืมความรักสิ้นไม่มีเหลือ ตัดสิ้นแม้เยื่อสายใย
เขาเมินเชิดหน้าจากเราไป ช้ำหัวใจสุดทน
*เสียแรงที่หวังตั้งใจไว้
เสกสรรค์เธอให้ไม่มีวันหล่น
ให้สูงเทียมเมฆ(ให้สูง)บนฟ้า สุขเทียมเทวาเบื้องบน
ถนอมรักไว้ในกมล ไยเธอเป็นคนที่เปลี่ยนใจ
อยากลืมเท่าไรลืมไม่ลง
หัวใจพะวงลุ่มหลงจนหมองไหม้
หัวใจกระเจิงดั่งเพลิงที่รุมใจ
ร้าวรานเพียงไรแลัวใครที่เฝ้าตรม (ซ้ำ*)
ดนตรี : (ซ้ำ*)
ไยเธอเป็นคนที่เปลี่ยนใจ ๆ ๆ