สาวชาวนาจั่งน้อง บ่มีไผมองมาจ้องมาหา บ้านอยู่เมืองอุบล บ่มีคนเมตตา ข่อยเป็นสาวนาหาคู่บ่มี
ทุกข์ละมาทุกข์แท้น้อ ตั้งตาเฝ้ารอแฟนบ่พ้อสักที หลังมีตั้งแต่มัดกล้า ดำนาจนแขนเป็นกล้าม
หน้าบ่งามคือนางสาวไทย หน้าบ่งามคือนางสาวไทย
บ่มีไผจับจอง เขาโลดมองข้ามไป จนละมาจนยากแท้ ไผ่บ่แลบ่ใกล้
อ้ายทิดสึกใหม่ เอิ้นได๋กะบ่หัน
สามาโองแท้หนอ บุญบ่พอ เฮ็ดต่อกะบ่ทัน นอนฝันละผู้เดียวซอดเช้า นอนเหงาละผู้เดียวค่อม่อ
บุญน้อยบ่พอ ต้องกินน้ำตา บุญน้อยบ่พอต้องกินน้ำตา
สาวชาวนาหน้าดำ เหมือนเวรกรรมจ่องพา คอยน้องคอยคนฮัก ไผสิมักกะมา ที่ไฮ่ที่นาสิยกให้ฟรี ๆ
ไผสนใจน้องสาว อย่ามัวหูเบาให้ฟ้าวมาพี่ คันมีกะเชิญเลยโลดอ้าย สนใจกะเชิญมาโลดเจ้า
น้องบ่เอาเลยเงินค่าดอง น้องบ่เอา เลยเงินค่าดอง.