ในคืนที่หงอย นั่งคอยจนเหงา
เอาคางเกยเข่า คอยเขากลับคืน
แสงดาวก็เลือน แสงเดือนก็หาย
ไร้คนข้างกาย โถ ไร้แม้เงา
มันเหงา จนเงายังหนี
ไม่มีไม่มี แสงไฟส่องให้จ้องมองเงา
มันเหงา จนเงามันหาย
ไร้คนข้างกาย อยู่ได้ก็เพียงลำพัง
คำว่ารอ ไม่มีตัว ออ ก็รอเหมือนเดิม
มีเหงามาเพิ่ม พร้อมทุกข์เติม
เสริมด้วยความเศร้า
พื้นดินสูงต่ำ มันฉ่ำด้วยน้ำตาเรา
วอนเดือนฝากดาว
ส่องสกาว ขอเงาฉันคืน
มันเหงา จนเงายังหนี
ไม่มีไม่มี แสงไฟส่องให้จ้องมองเงา
มันเหงา จนเงามันหาย
ไร้คนข้างกาย อยู่ได้ก็เพียงลำพัง
คำว่ารอ ไม่มีตัว ออ ก็รอเหมือนเดิม
มีเหงามาเพิ่ม พร้อมทุกข์เติม
เสริมด้วยความเศร้า
พื้นดินสูงต่ำ มันฉ่ำด้วยน้ำตาเรา
วอนเดือนฝากดาว
ส่องสกาว ขอเงาฉันคืน
แม้แสงริบหรี่ จากหิ่งห้อย
ก็คอยเงาคืน
