ตัวเธอเองคงเข้าใจว่าฉันเองก็แค่ของตาย
ทำอะไรไม่ค่อยแคร์ใจฉัน
เจ็บมานาน เก็บมานาน ได้เวลาที่ต้องขอบาย
เพิ่งจะมาทำเป็นสนใจ
* เจ็ดพันเจ็ดร้อยกับอีกเจ็ดสิบเจ็ดคำ
พูดอะไรมากมาเยอะฉันขี้เกียจจำ
พูดทำไมทั้งๆ ที่เธอก็ยังทำ เหมือนเคย
เจ็ดพันเจ็ดร้อยกับอีกเจ็ดสิบเจ็ดคำ
ก็ไม่ช่วยลบเรื่องอะไรที่เธอทำ
เก็บทุกคำที่เธอนั้นเตรียมจะพูดมัน ไว้เลย
** แค่เธอเดินไปก็พอ พูดเยอะก็ยิ่งเจ็บคอ
หวังดีนะเธอ ฉันขอ
และฉันก็คงจะพอ พูดเยอะก็ยิ่งเจ็บคอ
เพราะไม่มีความหมาย ก็เท่านั้น
พูดเยอะมันไม่ดีหรอก เจ็บคอ
หยดน้ำตา มากเท่าไหร่ ในวันนั้นที่ฉันต้องเสียไป
เธออย่ามา ทำเป็นร้องไห้
