บนทางเดินที่เธอกำลังก้าวไป
หนทางมืดมนจนไม่อาจข้ามไป ไม่มีแรงก้าวต่อ
มองไปไกลลิบตาเป็นภูผาชัน
คลื่นลมก็แรงจนต้องหยุดก้าวไป เหนื่อยใจและทดท้อ
* สายฝนที่ซัดสาดมา (เป็นธรรมดาที่เจอ)
มันทำให้ใจเปียกปอน (บางทีก็ยอมถอดใจ)
รอมันให้พัดผ่านไป แล้วจะเจอะกับสิ่งที่ต้องการ
** และจะมีสายรุ้ง ทอแสงประกายงดงาม
พาดโค้งไปยังนภา เป็นทางให้เดินสู่ความฝัน
เป็นสะพานสายรุ้งที่ทอดไปสุดสายตา
แค่เธอยังคงตั้งใจจะไปไม่หยุดเดินตามฝัน ฝันต้องเป็นจริง
ถ้าไม่มีฝนคงไม่มีรุ้งงาม
และเธอก็คงไม่เห็นคุณค่าใด กับความฝันของเธอ
เดินไปตามหัวใจตัวเองต้องการ
ทุ่มเททั้งใจให้เต็มที่ทุกคราว บอกตัวเองเสมอ
( * , ** , * )
และจะมีสายรุ้ง ทอแสงประกายงดงาม
พาดโค้งไปยังนภา เป็นทางให้เดินสู่ความฝัน
เป็นสะพานสายรุ้งที่ทอดไปสุดสายตา
แค่เธอยังคงตั้งใจจะไปไม่หยุดเดินตามฝัน
( ** )
