Mata anata no koto wo kangaeteta
นอกหน้าต่างก็เหมือนอย่างเก่า
ยังเผลอเฝ้ามองอย่างนั้น
หากว่าฉันไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง
คงไม่รู้คืนวัน วันต่อไป
รักเก่าๆ ไม่ลบไม่เลือน
ภาพรักวนเวียนกับใจ
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าควรตัดใจ
เกินที่คนอย่างฉันจะทำอะไร
ปล่อยไป ต้องปล่อยไป
ในสักวัน ฉันคงลืมได้เอง
ถ้าเราชอบใครสักคน
รักเขาล้นในจิตใจ
เวลาจะเดินเร็วเกินไปในความรู้สึก
แค่พอนึกว่าอยากเจอ
ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ไหน
ใครพาดวงตะวัน
พลันลับลาจากขอบฟ้า
แค่เพียงลมแผ่วเบา
เพียงถอดใจ ก็เหมือนเธอยิ่งไกลห่าง
ช่างเปราะบางอย่างใคร
เคยบอกไว้ หวั่นไหวเกินไปอย่างนี้
อัดอั้นเหลือเกินบอกใคร
เจ็บปวดยากเกินเข้าใจ
จะมีไหมสักคนเข้าใจ
Mata anata no koto wo kangaeteta
ไม่ว่าใครสุดท้ายต้องยอม
ต้องแพ้และเป็นอย่างฉัน
สิ่งที่ฉันนั้นคิดจะเปลี่ยนแปลง
บอกตัวเองต้องทำได้สักวัน
ฉันจะลืม ลืมรักเก่าๆ ค่อยลบมันไปจากใจ
ความรู้สึกความรักที่มีต่อเธอ
ปล่อยมันอยู่ในฝัน ให้มันหลุดลอย
ปล่อยมันไป จะปล่อยมันไป
ลองให้ใจ หาตัวเองให้เจอ
ค่ำคืนที่เธอหลับแล้ว
เธอรู้ไหมฉันยังพร่ำเพ้อ
หลับตาไม่ลง ไม่คุ้นเคยความโดดเดี่ยว
เหลียวมองไปเห็นแต่เธอ
เจอภาพนั้นเธอกับฉัน
เหม่อมองเพดาน
และก็จ้องไปอย่างเลื่อนลอย
หมอกบางตอนใกล้เช้า
ราวกลับฝัน บางครั้งก็แยกไม่ออก
หลอกตัวเองกับความ
รู้สึกดี ฟังเสียงนกร้องอย่างนั้น
ได้ยินเสียงเธอก็ฝัน
เจอะเจอหน้ากันก็ฝัน
ได้แค่นี้ ฝันเดิมๆ ต่อไป
Mata anata no koto wo kangaeteta
นอกหน้าต่างก็เหมือนอย่างเก่า
ยังเผลอเฝ้ามองอย่างนั้น
หากว่าฉันไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง
คงไม่รู้คืนวัน วันต่อไป
รักเก่าๆ ไม่ลบไม่เลือน
ภาพรักวนเวียนกับใจ
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าควรตัดใจ
เกินที่คนอย่างฉันจะทำอะไร
ปล่อยไป ต้องปล่อยไป
ในสักวัน ฉันคงลืมได้เอง
ช่างโหดร้ายเมื่อเหงา
เฝ้าแกล้งคืบคลานเข้ามา
อย่างช้าๆ ท้องฟ้า นั้นก็เริ่มมืดมัว
กลัวอดกลั้นไม่ไหว
ให้น้ำตารินออกมา แค่เพียงบางๆ
อยากให้ในวันหนึ่ง
ภาพเธอจาง จากฉันได้ไหม
จะไม่คิด คิดถึงอีกต่อไป
ใจคงพอแล้วตอนนี้
แม้ไม่อาจลืมได้สักที
ก็หวังมีปาฏิหาริย์
อธิษฐานทั้งรู้อยู่แก่ใจ
ไม่มีวันไม่รักเลยสักที
ฉันไม่เคย ลืมสักนาที
ไม่รู้ควรทำอย่างไร
Mata anata no koto wo kangaeteta
นอกหน้าต่างก็เหมือนอย่างเก่า
ยังเผลอเฝ้ามองอย่างนั้น
หากว่าฉันไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง
คงไม่รู้คืนวัน วันต่อไป
รักเก่าๆ ไม่ลบไม่เลือน
ภาพรักวนเวียนกับใจ
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าควรตัดใจ
เกินที่คนอย่างฉันจะทำอะไร
ปล่อยไป ต้องปล่อยไป
ในสักวัน ฉันคงลืมได้เอง