เมื่ออัศวินคนหนึ่ง ได้รับคำสั่งบัญชา ให้ตามหาสาวพรหมจรรย์
ต้องวัยยี่สิบเศษ ๆ มาเข้าพิธีบูชายันต์ ให้เป็นมิ่งเป็นขวัญ ของบ้านเมือง
* แล้วอัศวินวัยหนุ่ม ก็รีบลุกขึ้นหลังม้า ออกตามหาสาวพรหมจรรย์
วิ่งไปสุดแคว้นสุดเขต ผ่านคนมากมายนับร้อยพัน ไปเมืองนี้ ไปเมืองนั้น ก็ยังไม่เจอเลยสักที
ก็เลยลองตรองดู ว่ามันเป็นเพราะอะไรกัน ทั้งที่ก่อนนั้นผู้หญิงอยู่เหย้าเฝ้าเรือน
ต่างจากที่เห็นตอนนี้ ทั้งชู้ทั้งกิ๊กทั้งแฟนเพื่อน อัศวินเริ่มเลอะเลือน จะทำอย่างไร
** เธอใช่ไหมที่ว่ายังมีพรหมจรรย์ หรือว่าเป็นเธอที่ยังไม่มีใครพัวพัน
หรือว่าเธอที่ดูยังเด็กก็ยังเซย์โนไปซะงั้น เอาไงดีล่ะทีนี้อัศวิน
ค้นหาต่อไปก็ยังไม่เจอพรหมจรรย์ ขอโทษนะครับ ไม่ทราบมีแฟนกันหรือยัง
อัศวินก็เริ่มจะท้อ ก็เพราะเดินทางมาหลายวัน เอางี้แล้วกัน ใครมีพรหมจรรย์โปรดยกมือ
(โอ้ นั่นไงแม่สาวน้อย)
*** จริงหรือเปล่า เธอมีอยู่จริงหรือเปล่า มันของจริงหรือเปล่า พรหมจรรย์
เหนื่อยหน่อยนะท่านอัศวิน โลกมันเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ สิ่งที่ตามหานั้น ฝันไปเถอะมันไม่มีจริง
ปักตะไคร้ไม่ช่วยอะไร ให้สแกนกรรมก็คงไม่ใช่ คงต้องทนหาต่อไป หวังไว้วันหนึ่งคงจะเจอของจริง
( *** )
( * , ** , *** )
