ถึงลมพัดเย็น ก็ไม่เย็นเท่าเห็นหน้า
ได้เห็นหลังคาบ้านแก้วตาพาใจหนาว
เห็นร้อยช่างก็สุขมั่งเป็นครั้งคราว
ได้สบตาสาวพี่กินข้าวหลายจาน
หวานเอยน้ำคำอ้อยสิบลำหวานไม่เท่า
น้ำตาลหวานยังเบาเทียบไม่เท่าตาเจ้าหวาน
หวานไปหมด กลัวแต่มดจะระราน
แอบกินน้ำหวานเพราะว่าบ้านพี่อยู่ไกล
บ้านอยู่ไกลไปยากลำบากแท้
ขึ้นรถลงแพแล้วไปต่อมอเตอร์ไซ
ถึงหนองบัวต้องตีตั๋วขึ้นเชียงราย
แล้วเดินไปข้ามเขาใหญ่อีกครึ่งวัน
ถึงไกลแสนไกลไม่เป็นไรอยากเห็นหน้า
ได้เห็นหลังคาบ้านแก้วตาพาสุขสันต์
เห็นราวผ้าเหมือนเห็นหน้าแจ่มจันทร์
โอ้จอมขวัญรู้ไหมนั่นพี่คิดถึง คิดถึง
เชียง เชียงราย
เชียงราย เชียงราย เชียงราย
เชียง เชียงราย
เชียงราย เชียงราย เชียงราย
ถึงลมพัดเย็น ก็ไม่เย็นเท่าเห็นหน้า
ได้เห็นหลังคาบ้านแก้วตาพาใจหนาว
เห็นร้อยช่างก็สุขมั่งเป็นครั้งคราว
ได้สบตาสาวพี่กินข้าวหลายจาน
หวานเอยน้ำคำอ้อยสิบลำหวานไม่เท่า
น้ำตาลหวานยังเบาเทียบไม่เท่าตาเจ้าหวาน
หวานไปหมด กลัวแต่มดจะระราน
แอบกินน้ำหวานเพราะว่าบ้านพี่อยู่ไกล
บ้านอยู่ไกลไปยากลำบากแท้
ขึ้นรถลงแพแล้วไปต่อมอเตอร์ไซ
ถึงหนองบัวต้องตีตั๋วขึ้นเชียงราย
แล้วเดินไปข้ามเขาใหญ่อีกครึ่งวัน
ถึงไกลแสนไกลไม่เป็นไรอยากเห็นหน้า
ได้เห็นหลังคาบ้านแก้วตาพาสุขสันต์
เห็นราวผ้าเหมือนเห็นหน้าแจ่มจันทร์
โอ้จอมขวัญรู้ไหมนั่นพี่คิดถึง คิดถึง
เชียง เชียงราย
เชียงราย เชียงราย เชียงราย
เชียง เชียงราย
เชียงราย เชียงราย เชียงราย