ตั้งแต่เล็กจนโตแม่สอนอย่างไร ไม่ดื้อใช่ไหมให้เป็นเด็กดีของแม่
มาเติบโดจนป่านนี้ ใจไม่เคยขี้แย ถึงฉันจะเคยแพ้ จำสอนคำแม่ทุกคำ
เมื่อเวลาหมุนไปใจมันเปลี่ยนตาม เมื่อเจอความรักสวยงามที่คิดว่าเลิศล้ำ
ใครมาเตือนก็ไม่สน สมองมันเบลอไม่อยากจำ มันหลงมันดื้อเชื่อคำ คำที่เธอหว่านล้อม
* ดื้อเพราะรักเธอที่สุด แม้ใครฉุดหยุดไม่ได้ฉันไม่ยอม
ดื้อเพราะรักเธออย่างนี้ หัวใจที่มี มันขาดเธอแล้วจึงตรมตรอม
รักแล้วต้องเจอกับผิดหวัง รักแล้วต้องมาเศร้าหมอง รักแล้วต้องน้ำตานอง
ต้องมานั่งร้องหาแม่
** ตั้งแต่เล็กจนโตแม่สอนอย่างไร ถ้าดื้อใช่ไหมผิดไปใครจะช่วยแก้
เป็นผู้ใหญ่ต้องอดทน แต่ต้องกลายเป็นคนขี้แย มาร้องไห้กับความแพ้ เพราะหนูมันแย่แม่จ๋า
( * , ** )