* อยากให้เธอได้ทบทวน แต่กลัวจะทักไปรบกวน ลืมว่าเธอเป็นใคร แล้วฉันมีสิทธิอะไร
อาจจะดูไม่สมควร ที่ใจของฉันนั้นเริ่มรวน ควรจะปล่อยเธอไป หรือว่าจะเก็บเธอไว้
( * )
ตามยุคตามสมัย โลกหมุนไวเกินไปใครจะไหว
คนรักกันไม่ต้องมีเงื่อนไข ไม่ต้องค่อยรายงานบอกความเคลื่อนไหว
ให้สองฝ่ายได้มีอิสระ อยากทักไปกลัวจะผิดจังหวะ
ไม่ได้อยากเรียกร้องหาเรื่องจะปะทะ ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้จะเป็นภาระ
เมื่อความหมายของคำว่ารักกัน เป็นเพียงความสัมพันธ์ที่อยู่แค่ค้ำคืน
รู้จักกันเพียงแค่ตอนดึก ถ้าฝ่ายไหนรู้สึกก็คงต้องกล้ำกลืน
ไม่มีสิทฺธิจะได้เป็นเจ้าของ รู้ลิมิตแต่ใจก็เศร้าหม่อง
เจอตอนแรกก็อาจจะจองหอง แต่พอนานไปสมองมันเริ่มหลอน
โคตรคิดมากเลย มากเลย อยากจะกลับเป็นเหมือนเคย
เบื่อกับการต้องอดทน วันๆ ก็คอยแต่กังวล
เธอจะเอายังไง ช่วยเคลียร์ก่อนใจจะพังไป
ไม่ต้องการจะโกรธหรือชังใคร แต่เธอก็ไม่ควรทำทุกอย่างดังใจ
** รักที่ไม่มีสิทหวัง รักที่มีแต่เจ็บช้ำ ควรจะปล่อยเธอไป แต่ใจเหมือนโดนเธอกักขัง
ทั้งที่เธออยู่กับฉัน ยังจะคุยกับคนนั้น มันก็เจ็บที่ใจ แต่เป็นฉันเองที่มันรั้น
( * , * , * )
เพราะฉันเอง เพราะฉันเอง ที่คุยกับเธอไม่คิด สุดท้ายอารมก็เสีย
ปล่อยไว้ เก็บไว้ นานก็ทรมาน ฉุดรั้ง กักขัง ก็เพียงเป็นเส้นบ้างๆ
เธอไม่เคยสนใจ ขาดการติดต่อไม่ว่าหนใด มองข้ามความรักที่ได้ขนไป เป็นตายร้ายดีก็ไม่สนใจ
แต่พอฉันอยากเมิน เธอเลือกกลับมาเดินในทางทีมันก็จบไป
เจอมาบ่อยเหลือเกินว่าเธอนั้นอยากจะเพลิน ก็เข้ามาเหมือนเป็นหลุมหลบภัย
หากได้หวนขึ้นมาตลอด คืนที่แล้วนั้นเธอไปกอดใคร ใคร
ส่วนตอนนี้ฉันควรพอก่อน มันคงถึงเวลาต้องถอดใจ ใจ
( ** , * , * )