พลิ้วพรายพร่างพราว เลื่อมเงารัดร้อยเรียงราย จากรวงรังหม่อนไหม ได้ซิ่นลายหงส์งามจับตา
ด้วยความมั่นหมาย สิมีไผเห็นคุณค่า หวังชีวิตอันอ่อนล้า ได้เจอสักคนที่ดี
ไม่เพียงกลายกลับ กลับกลายเลวร้ายยิ่งกว่า ดั่งถูกพิพากษา โทษจากฟ้าให้เป็นเช่นนี้
เขารุมทำร้าย บ่มีผู้ไหนไยดี เพียงเศษความหวังที่มี ยังถูกเหยียบย่ำทำลาย
* กรีดลงบน หัวใจว่าใครที่ทำให้ร้าวราน จะจดจำไม่ว่าจะนานแค่ไหน
เลือดและรอยน้ำตา จะตามเธอทุกชาติไป ทำกับฉัน ไว้อย่างไร ต้องเท่ากัน
** ร่องรอยลวดลาย บ่มีสิ่งไหนมาแทน นอกจากห้วงความแค้น เพื่อจะเฝ้ารอคอยวันนั้น
ทุกความเจ็บนี้ ต้องมีคนชดใช้มัน เห็นเธอปวดใจเท่ากัน คือวันฉันตายตาหลับ
( * , ** )
( * , ** )
สาบานกับฟ้า ต้องมีคนชดใช้มัน ใช้ชีวิตคืนให้ฉัน คือวันที่ตายตาหลับ