จบแล้วหนอ ความฮัก ดักหัวใจ เจ้าไว้บ่อยู่ ผิดข้อหา อีหยังบ่ฮู้ ฮู้แค่ว่ายังฮักเจ้าเบิดใจ
ฟ้าผ่าแล้ง กำแพงถล่ม จนน้ำท่วม ยังบ่เลวร้าย เท่าชีวิต ที่อ้ายต้องเสียเจ้าไป ในมื้อนี้
บ่มีอีหยัง ไปยื่นอุทธรณ์ ขอให้เจ้าผ่อนผัน มันก็คงบ่ได้
บ่ต้องบอกกะฮู้ ว่าน้องฮักเขาหลาย เลยเด็ดอ้ายถิ่มไปบ่แคร์
ก้มหน้ารับ นับหยดน้ำตา ตามประสา ของคนพ่ายแพ้
มันเจ็บคักๆ เจ็บคักเจ็บแหน่ ไสว่าฮัก ฮักอ้ายส่ำฟ้า
* (กลับมา)(เพราะถูก) พิพากษา ปานตัดสินประหาร ให้อ้ายนั้น ต้องตายทั้งเป็น
พยานกะบ่เห็น บ่มีทนาย แต่จำใจยอมรับข้อหา
ปลดตำแหน่งตัวจริง เข้าเขตถูกทอดทิ้ง สิตายสิอยู่ กะบ่มีค่า
อยากซื้อเวลา แต่ความดีพอ พอสิซื้อใจนาง
เบิดโอกาสได้ร่วมทาง ความหวังก็สูญสลาย คนยังฮัก กับคนอยากไป จบง่ายๆ สิใส่ใจอีหยัง
แต่น้องฮู้บ่ เพราะอ้ายมีแต่เจ้า กะเลยสู้ไปจนเบิดสุอย่าง เสียงเส้นเอ็นฮั่ว
จนหย่างเว่านำทาง ฮ้องไห้ คือจังผีบ้า
( * , * )
อยากซื้อเวลา แต่ความดีบ่พอ พอหยุดคำว่าเลิกกัน