ดั้นด้นมา 1 ปี ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองกรุง คิดถึงหนังตะลุง คิดถึงผ้าถุงแม่เฒ่าบ้านเรา
มีแต่ป่าเขา เวลาเหงา ก็ทําเพลง บางวันหวันเย็นๆ ไปเดินเขี่ยแม่นอยู่ที่ชายเล
โหม่เราเพื่อนกันเพ เวลาเราอยู่กันครบ นอนเล่นกันในเปล ฟังเพลงน้าจ๊อบ บรรจบ
ทําพรือได้หลบ ก็เรานั้นมาทํางาน จิบเบียร์ใต้แสงไฟ ทําได้คิดถึง แต่วันเมื่อวาน
* หลบบ้านหวาเรา หลบบ้านหวาเรา ไปเก็บกระเป๋า แล้วก๊ะ! หลบบ้านหวาเรา
หลบบ้านหวาเรา หลบบ้านหวาเรา ไปเก็บกระเป๋า แล้วก๊ะ! หลบบ้านหวาเรา
อิไปไหนสักที ขึ้นรถเมล์ก็กลัวหลง รถไฟฟ้า BTS, MRT ก็กลัวงง (ก็กลัวงง)
ก็กลัวงง! (ก็กลัวงง) ผมกลัวงง! (ผมกลัวงง) อินั่งรถแท็กซี่ ก็กลัวว่ามันอิขับวน
เรามันคนบ้านนอก ปักษ์ใต้ สยามพาราก้อน ก็สู้ในหม๊ง บ้านเราไม่ได้
เด็กบ้านเรามันฟังเพลง วงกางเกง กับพี่เต็ม เจ็บหัวกับเด็กปร้านี้ มันฟังกันแต่ EDM (dab)
( * )
จากบ้านมา เห้ย! นานเป็นปี พ่อแม่นี่ นั่งคอย ต่อเช้าว่าอิล่องลงใต้ ไปกินน้ำยาหนมจีน
แล้วน้องสาว คนงาม นวลนางน้องรอแรมปี วันงานเดือนสิบปีนี้ คนดีรอพี่หลบบ้าน
หลบ หลบ หลบ ไปกินลูกตอ น๊อแกงพุงปลา เดือนสิบ ก็ต้องกิน พองลา
บ้านใครนั่นอยู่สงขลา ลงสามชายแดน ไปแลระเบิดหว๊า
บางคนก็ลูกชาวเล บางคนก็ลูกชาวสวน
ออกเรือตังเกดักอวน ทุ่มเมาส์ปากกา แล้วหลบไปตัดยางหว๊า
( * , * )
