หลายคราวที่เจอะใครสักคน
แล้วมันก็จบลงโง่ๆ
หลายคนที่ผ่านมาแล้วไป
ทิ้งไวแค่ความเหงาโง่ๆ
จะกี่ครั้ง ต่อกี่ครั้ง
มีแค่รอยน้ำตาไมเหือดหาย
นี่แหละฉัน นี่แหละฉัน
เกิดมาเพื่อให้คนเขาจากไป
นั่งมองดูกรวดทรายในน้ำ
กลิ้งไปก็กลิ้งมาโง่ๆ
น้ำแห้งก็แดดเผาทั้งวัน
น้ำมาก็กลิ้งไปโง่ๆ
อยู่อย่างนั้น อยู่อย่างนั้น
อยู่ในน้ำที่มันไม่หวนคืน
นั่นล่ะฉัน นั่นล่ะฉัน
มีแต่คำว่าเหงาให้กล้ำกลืน
ไหลผ่านฉันไป และไม่เคยจะคืนมา
รักจากฉันไป ไม่เคยกลับมามองหา
ไหลผ่านฉันไป ไหลผ่านฉันไป
ฉันก็คงมีราคาแค่
ก้อนหินสักก้อนหนึ่งในลำธาร
มันไม่มีค่า
เป็นก้อนหินที่แค่เปียก และประเดี๋ยวก็แห้งผาก
เป็นก้อนหินที่เป็นแค่ก้อนหิน
เป็นแค่คนที่เฝ้ารอ เจอแค่คนที่เลยผ่าน
เป็นคนที่ใครๆ ไม่อิน
เป็นก้อนหินที่ไม่มีใครจะหยิบมาถือ
ไม่มีใครที่ไหนต้องการ
มีชีวิตที่ไม่มีใครเขาอยากจะรัก
ไม่มีใครที่ไหนผูกพัน
ไหลผ่านฉันไป และไม่เคยจะคืนมา
รักจากฉันไป ไม่เคยกลับมามองหา
ไหลผ่านฉันไป ไหลผ่านฉันไป
ฉันก็คงมีราคา
แค่ก้อนหินสักก้อนหนึ่งในลำธาร
เพียงก้อนหินแค่ก้อนหนึ่งไม่มีค่า
ไหลผ่านฉันไป และไม่เคยจะคืนมา
รักจากฉันไป ไม่เคยกลับมามองหา
ไหลผ่านฉันไป ไหลผ่านฉันไป
ฉันก็คงมีราคา
แค่ ก้อนหินสักก้อนหนึ่งในลำธาร
ไม่ใช่เพชรไม่ใช่พลอยอันล้ำค่า
เป็นได้เพียงก้อนหิน
